…. Lahat ng tao ay ipinanganak na walang…

Ang bawat tao’y ipinanganak na walang anumang kahulugan ng diyos at relihiyon hanggang sa may magsimulang magsinungaling.

Ang mga Diyos ay matalik na kaibigan.

… Sa buong daigdig, lahat ng Diyos ay may dalawang makikilala ang pangunahing katangian na mag katulad, “sila ay hindi nakikita at hindi nasusubaybayan.”

Kung ang espiritu ng lampara ay umiral at isa lamang ang nais kong gawin para sa kapakanan ng sangkatauhan, para sa buhay at makalupang kalikasan, kung gayon hiling ko na “magnanais na walang katapusan.”

… Gagawin ko ang hiling na ito upang hindi ako mapagod sa aking pagsisikap na gawin itong madali at masaya hangga’t maaari para sa aking kapwa tao at para sa lahat ng bagay na nabubuhay.

Ang sangkatauhan ay hindi na dapat magkamali sa pamamagitan ng pagtitiwala sa kanyang buhay sa mga Diyos, dahil ang mga diyos ay tradisyonal na nag sa sabwatan, kaya hindi mapagkakatiwalaan.

… Ito ay mahihinuha mula sa resulta ng mga pandaigdigang pagbabago sa karapatang pantao na halos laging nangyayari o ginagawa para sa kanila, at hanggang ngayon.

… Ito ay halos kapareho ng katotohanan na ang mga diyos ay dati ay may parehong edukasyon sa makalupang langit at nasa parehong klase kung saan malaya silang nakakapag konsulta sa worksheet ng bawat isa.

… At kapag ang isang Diyos ay nagkamali, ito rin ay nakasulat sa isa’t isa.

… Sa pagtatapos ng taon ng pag-aaral, lahat sila ay may halos pareho ang huling marka sa kanilang ulat at, siyempre, natapos din sila ng cum laude. Ito ay napaka-kapansin-pansin, hindi ba?

“Sa buong mundo ang mga diyos ay may lahat ng bagay na karaniwan. Utang nila ang kanilang pinagmulan sa isang lokal na imbento o dayuhang paniniwala sa Diyos.

…Kaya ang lahat ng mga diyos ay ginawa sa larawan at wangis. Ang isang diyos, na dinadala sa kanyang imahinasyon, ay hindi naiiba o mas mahusay kaysa sa diyos ng ibang kapwa tao.

Kaya, ang relihiyosong sangkatauhan ay sumasamba sa mga diyos na ang katibayan ng kanilang “haka-haka na pag-iral” ay makikita lamang sa pamamagitan ng mundo ng imahinasyon.

… Depende sa lugar ng kapanganakan, ang mga bata ay nahaharap sa mga lokal na gawi, gawi, at ritwal.

… Ang mga paniniwala na ang isang tao ay naglalakad sa paligid mula nang manganak ay batay sa “kaalaman sa imitasyon, imahinasyon, at walang pasensya na backdrop”, hindi sa mga katotohanan at pangyayari.

Ang lahat ay nakasalalay din sa lugar ng kapanganakan, saan man sa mundo, ngunit ang pinakamalaking problema ay ang karamihan sa sangkatauhan ay hindi gustong malaman ang katotohanan.

… At sino ang hindi nakakaalam kung ano ang ibig sabihin ng “paggising”, na nararanasan ang kanyang buhay na mundo mula sa isang panaginip na kamalayan, kung saan pinangangasiwaan ng mga pantasya, panaginip, at imahinasyon ang isip.

Ito ay isang ganap na ang pagtulog ay kaibigan ng kamatayan. Ito ay hindi nagkataon na ang isang bilang ng mga primitive na relihiyon ay nagpapayo sa kanilang mga tagasunod ng narcotics, na panatilihing tulog ang taong sumuko.

… Sa ilang kultura, ang mga sayaw ay sinimulan upang maging sanhi ng kawalan ng ulirat. Nagmula dito, ang modernong mundo ngayon ay ganap na gumagamit ng hipnosis.

Ang pag-anyaya sa kapwa lalaki na magmuni-muni at harapin ang realidad ay hindi laging nauunawaan.

… Sa kabilang banda, ito ay isang katotohanan na ang mga nag-aakala na namumuhay nang may dalawang paa sa buhay nang normal dahil sa egoism, ay hindi nag-iisip na ang realismo ay maaaring bigyang-kahulugan sa maraming iba pang mga paraan.

At ang sinumang nagpugad sa kanyang sarili sa pag-iisip ng simbahan/mosque o ibang bahay sambahan o tradisyong panrelihiyon ay kadalasang hindi na kumbinsido na mali, dahil ang isang mananampalataya sa anumang simbahan o paniniwalang panrelihiyon ay naniniwala na ang kanyang paniniwala o banal na aklat ay laging tama, at pagkusa ng sumusunod sa mga utos ng banal/Biblikal at Banal na ebanghelyo

… Kung ang lahat ay naaayon sa plano, walang dahilan upang magreklamo, ngunit sa sandaling ang pangangailangan ay para sa tao, kung gayon karamihan sa mga mananampalataya ay kadalasang natitisod sa kanilang sariling mga interpretasyon ng pag-iral ng Diyos o iniiwan ang kanilang mga sarili upang sumuko sa sadomasochism (ito ay nagkakaroon ng kasiyahan sa pagtanggap ng sakit, espirituwal man o pisikal.)

Sa pang-araw-araw na buhay, madalas na nangyayari na kapag ang isang tao ay bumagsak sa espirituwal o pisikal sa kanyang buhay, ang ilang mga tao ay nagsasabi na ito ay diumano ay ang Karma ng biktima.

… At ang Karma na ito ay nakasulat sana sa isang lugar sa aklat ng kanilang Diyos, kaya ito ay kalooban ng Diyos.

Kapag ang taong nagdurusa ay sumang-ayon dito, na ito ay kalooban ng Diyos, hindi siya dapat magreklamo tungkol sa kung ano ang nangyari sa kanya o kung ano ang nangyari sa kanya sa kanyang buhay.

… Pagkatapos ay ipagpatuloy ang paghihirap, huwag maghanap ng pagpapabuti sa mga sakit, ngunit sa lalong madaling panahon ay mamatay at magdusa ang pinakamatinding sakit ng kapaligiran o ng pamilya, na ginawa sa ngalan ng DIYOS na iyon.

Ang paghahanap ng pagrereklamo at pagpapagaling, kung sakaling may karamdaman at kirot, ay labag sa kalooban ng Diyos at naglalaman ng isang mapangahas na anyo ng kawalan ng utang na loob, dahil hindi lang pinasakit ng Diyos ang taong iyon sa relihiyon?

… Ngunit gusto siya ng kanilang Diyos/ Allah sa lalong madaling panahon sa tahanan upang ang Diyos na pisikal at mental na pinahihirapan ng tao ay maaaring kumilos bilang isang gusaling bato sa Langit para sa mga bagong palasyo ng Diyos.

At sa pangkalahatan, ang (diyablo) na Diyos ng isang tao ay palaging mas totoo at mas mahusay kaysa sa (mga) diyos ng lahat ng iba pang mga bansa. Hindi kataka-taka na sa kasalukuyan ay may libu-libong relihiyon at sekta kung saan ang bawat grupo ay nabubuhay sa maling akala, na may kinalaman ito sa (mga) Tunay na Diyos.

Sa pangkalahatan, walang gustong marinig na ang kanyang pinili ay hindi tama, ngunit sa tao, walang sinuman ang may karapatang itulak ang kanyang opinyon sa iba.

… Gayunpaman, pinahihintulutan pa rin ng ilang grupo ng relihiyon ang kalayaan na ganap na mapagtagumpayan ito at random na ipahayag ang kanilang opinyon sa iba na para bang ang kanilang buhay ay nakasalalay dito, na para bang ang kanilang katotohanan ay ang TOTOO, habang ang kanilang katotohanan ay katumbas ng “pagdadala ng tubig sa dagat” Na kinasasangkutan ng pagka katawang-tao ng pagkaantala at katangahan sa relihiyon …

Tungkol sa lahat ng ito, ang doktrina ng Vishnuh ay nagsabi:

… Hindi tayo laban sa diyos, dahil paano tayo makakalaban sa isang bagay na wala at hindi pa umiiral?

… Ngunit kung may ganoon Diyos, tiyak na hindi tayo pro, kung isinasaalang-alang ang maraming krimen na ginawa niya sa pamamagitan ng kanyang mga tagasunod sa sangkatauhan at buhay na Kalikasan.”

At ang sinumang nakikita ang katotohanan ng kalikasan sa kanyang puso, ngunit natagpuan ang kanyang sarili sa relihiyosong mahigpit na pagkakahawak ng kanyang kapaligiran/pamilya, at hindi maaaring pakawalan ang kanyang sarili, ay hindi ikinakahiya ang kawalan ng lakas na ito, kung saan ang pag-asa, takot, at iba pang limitasyon ay bahagi ng kanyang buhay.

… Samakatwid, tandaan na magsisimula ang araw kung saan ganap mong mapalaya ang iyong sarili mula sa pamatok na ito.

Ngunit yaong mga nakakaalam ng katotohanan at nagagawang ihiwalay ang kanilang mga sarili mula sa kanilang relihiyosong kapaligiran, ngunit hindi ginagawa iyon, ay ang mga inapo na mas pinipiling panatilihing maikli, atrasado, at inaapi ang kanilang kapwa para sa kanilang sariling kapakanan at maglingkod bilang isang pabalat ng mga itinatag na relihiyon.

… Ang mga ganitong uri ng tao ay ang mga relihiyosong alipin na ang katanyagan at karangalan ay kabilang sa dating kaluwalhatian kung saan ang mga paglabag sa karapatang pantao ay bahagi ng kanilang pag-iral.

… Ang mga ito ay walang alinlangan na malubog sa paghihirap dahil ang kanilang pag-iisip ay laban sa mga sistema ng hustisya ng buhay na kalikasan.

Tayo, mga Vishnuïst, ay mga mandirigma at hindi tayo ginagawang mga ilusyon dahil tayo ay mga buhay na nilalang ng buhay na kalikasan at napagtanto na ang kalikasan ay ang tanging kapaki-pakinabang na lumikha ng lahat ng dati, ng lahat ng mayroon, at ng lahat ng darating.

… alamin at ipaalam…

… Walang sinuman ang naging matalino sa pamamagitan ng pagkakataon, dahil ang karunungan ay hindi nagmumula sa Silangan, Kanluran, Timog o Hilaga, bukod pa, ang karunungan ay hindi nauugnay sa Bibliya, Quran, Bhagavad-Gita, Thora, Tripitaka, atbp., ngunit ang karunungan ay ipinanganak ng taong tapat sa kanyang sarili at sa kanyang kapwa tao.

Ang Diyos ay isang kathang-isip ng masamang sangkatauhan.

… Sa kabila ng karunungan at pagkukulang na dala ng mga tao sa pangkalahatan, mayroon silang lahat ng karapatan sa buhay, malayang pananalita, at pangangalaga sa sarili, maliban sa mga umaapi sa kanilang kapwa tao ayon sa kanilang banal na aklat na pinabanal sa sarili at itinuturing ang kalikasan bilang kanilang pribado/ pagmamay-ari.

… Ang mundo ay pag-aari ng lahat na naghahangad ng magandang buhay para sa ibang tao. Ang mga nabubuhay na nilalang ay mga produkto ng buhay na kalikasan, na siyang lumikha ng lahat ng bagay na ngayon at noon pa.

… At ang uniberso, na kinabibilangan ng kalikasan ay mas dakila kaysa sa lahat ng mga diyos.

Samakatuwid, mga tao sa mundo, itigil ang pagpapatuloy at pagpapasa ng mga maling pangako ng mga ninuno sa iyong mga inapo, tungkol sa paraiso, Nirwana, Walhalla, Langit, at Impiyerno, at hayaan ang tinatawag na mga banal na aklat, na kumakatawan sa kasamaan mula sa masasamang tao, mula sa ngayon sa Magpakailanman lahat ay nabibilang sa nakaraan bilang nostalgia at wala nang iba pa.

…Tingnan ang panahon ngayon at idirekta ang iyong pananaw sa hinaharap na may pananagutan para sa iyong kapwa tao sa pamamagitan ng pananatili sa realidad, at ituro ang mangmang na sangkatauhan sa realidad ng kalikasan na kinabibilangan ng buhay.

Samakatuwid, ang mga tao sa mundo … Mabuhay at hayaang mabuhay!

Ngunit ang mga relihiyon pati na rin ang kanilang mga diyos ay tiyak na mapapahamak na pumunta sa walang katapusan at mawala magpakailanman, para sa ikabubuti ng lahat.

 Ang kalikasan ay makapangyarihan sa lahat at walang kapantay.

By Gurubesar: Lancar Ida-Bagus

Walang bahagi ng publikasyon ito ang maaaring kopyahin at/o ilathala sa pamamagitan ng pag-print, pag-photocopy, microfilm o anumang iba pang paraan, nang walang paunang nakasulat na pahintulot ng mga may hawak ng copyright. Ang pagsasalin ng Dutch at Javanese ng lontar na Vishnuh-Society na itinatag sa s’Rijkssuccessie Leeuwarden sa Netherlands at nakarehistro sa Benelux Office for Trade Marks sa ilalim ng numero 507 115, ang kahalili ng Vishnuh-Society, Gurubesar: Lancar Ida-Bagus <> R.R. Purperhart.

-Lahat ng karapatan ay nakalaan. Walang bahagi ng publikasyong ito ang maaaring kopyahin, iimbak sa isang sistema ng pagkuha, o ipadala sa anumang anyo sa pamamagitan ng elektroniko, mekanikal, pag kopya, nagtatala o iba pa, nang walang nakasulat na pahintulot ng tagapaglathala.