All rights reserved. No part of this publication may be repro­du­ced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form by means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without the written permission of the publisher.

 

Door Gurubesar: Lancar Ida-Bagus

Recht,
Overheid, Waarheid & Geestelijk geweld

Recht, Overheid, Waarheid & Geestelijk Geweld

 

    

 RECHT IS KROM

 

… Het is niet eenvoudig noch gemakkelijk om als kansarme burger in een christelijke maatschappij bij vermeende onrecht door een ander een rechtszaak tegen deze aanhangig te maken om in het gelijk te worden gesteld of om je recht te halen. Bij gebrek aan geld voor de onkosten die komen kijken bij een rechtszaak is de minderbedeelde zo goed als verloren.

 … En wanneer een burger in zijn recht tot verhaal niet vrijelijk een beroep kan doen op de rechtsbijstand waar telkens een stukje koek ervan afgaat c.q. weg bezuinigd word door de regering, is de armoedzaaier overgeleverd aan de willekeuren van de haaien in mensengedaante. Dit zijn de belanghebbende natuurlijke personen en de rechtspersonen.

… Toch durft de regering nog te spreken over gelijke rechten in een democratie in deze schijnheilig religieuze maatschappij alwaar rechtsgelijkheid in werkelijkheid nog ver te zoeken is.

… In facto komt dit neer op “schijnrechten.”

… En schijnrechten behelzen wetten en regels die de overheid heeft bedacht om de burger wettelijk te kunnen misleiden. 

 … Verder dekt een pro-deo regeling c.q. toevoeging niet alle proceskosten, zodat alleen wie geld achter de hand heeft vaak ook de meeste kans van slagen heeft op het behalen van zijn recht in deze rechtmatige maatschappij.

… En dan nog ligt er de vraag of voor iemand die in zijn recht staat ook naar tevredenheid en rechtvaardigheid recht wordt gesproken, want “recht” is meestal net zo “krom” als de Bijbel en de Koran waaruit men leert om een slecht mens te zijn in plaats van het omgekeerde.

 … En zoals de beeltenis uitdrukt van Vrouwe Justitia, zij is zo blind als een mol en zo doof als een kwartel en kan aldus in realiteit ook nooit recht spreken laat staan goed luisteren naar de clou van een zaak om hierover een rechtvaardig oordeel te kunnen vellen.

 En de rechtsongelijkheid die in een rechtmatige maatschappij overal de kop opsteekt noemt men christelijke rechtvaardigheid. Nou die christelijke gelijkheid in de vertegenwoordiging van mensenrechtenschendingen in een rechtmatigheidsstelsel binnen het kader van de wet- en regelgeving van de religieuze landen is met geen lamp te vinden.

 De rechtsbijstandswet die thans nog geldt is bij lange na niet kostendekkend voor de minima, maar nu dreigt de Nederlandse regering hierin te gaan bezuinigen, terwijl de minderbedeelden in de samenleving juist beschermd moeten worden in hun rechten.

 … Wanneer genoemde bezuinigingsmaatregelen doorgaan betekent het dat er nog meer onrecht op komst is voor het minderbedeelde Neerlandse volk. Dit is toch van de zotte!?

Met andere woorden, de Nederlandse regering is van plan om zich nog meer onrecht te permitteren jegens het burgervolk dan ze al deed en altijd al heeft gedaan.

 Kijk hiertoe naar de werkwijze van de rijke geciviliseerde landen met een democratisch gekozen regering, waar “eigen rechtertje spelen en het recht in eigen handen nemen” aan de orde is van de dag.

 … In Nederland bijvoorbeeld worden sociaal zwakkeren als eerste bij bezuinigingsmaatregelen door de regering financieel ingekort waarin recht en onrecht rigoureus samengaan.

 … Zo wordt het bezitloze burgervolk meedogenloos keer op keer nog dieper in de ellende getrapt dan waar het zich al bevond en er word ook totaal geen rekening gehouden met haar maatschappelijke positie noch met haar persoonlijke situatie.

 De overheid die voor de burgerij zou moeten zijn geeft in werkelijkheid het slechte voorbeeld aan de bevolking, want zij neemt veelal in cruciale regeringsonderhandelingen bij voorhand het recht in eigen handen.

… Daarbij worden de zelfgenomen besluiten eigenmachtig uitgevoerd, dus zonder haar onderdanen daarover behoorlijk te hebben geraadpleegd volgens het democratisch rechtssysteem. De overheid pleegt dus duidelijk geestelijk geweld jegens de burgerij en pakt op legale wijze wat aan een ander toebehoort volgens de stelling “eerlijk duurt het langst, maar jatten gaat sneller!”

 Soms probeert de overheid zich eerlijk voor te doen door bij algemene ontevredenheid een referendum te gelasten om hun vooringenomen decisie te compenseren. Maar indien ondanks alle voorzorgsmaatregelen onverhoopt de uitslag van het referendum in het voordeel van de tegenpartij heeft plaats gevonden, dan werd de betreffende uitslag dikwijls niet meegewogen in de definitieve beslissing door de heersende elite klasse. Dus hypocrisie en volksmisleiding ten top.

 … Zo gebeurt het dat landelijke wetten en regels willekeurig worden toegepast op de burgerbevolking volgens de wisselende maatstaven van de overheid. En de elite klasse ontspringt bijna altijd de maatregelen van bestuur der beleidsmakers waardoor de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer.

 

 

JUSTITIE EN SCHIJNHEILIGHEID

 

Wanneer een gewone burger bij justitie aanklopt voor dringende rechtshulp of voor persoonlijk protectie, dan wordt bescherming veelal onmogelijk gemaakt door allerlei wetsartikelen. Als standaard ervaart de hulpbehoevende burger pas bescherming wanneer hem of haar reeds onrecht is aangedaan of nadat deze is doodgebloed.

… Dus pas nadat de boel is geëscaleerd worden rechtsmaatregelen genomen en komt het christelijke rechtssysteem, zo schijnheilig dat ze is, in allerijl in actie waarbij kosten noch moeite worden bespaard om de onrechtdoeners op te sporen en te berechten. En zoals gewoonlijk komt deze hulp veel te laat voor de slachtoffers.

 Het komt grotendeels niet voor in de moderne christelijke samenleving dat “voorkomen beter is dan genezen”, behalve wanneer een belanghebbende situatie justitie goed uitkomt of als een invloedrijk of bekend persoon om hulp schreeuwt, dan schijnt men in aanmerking te kunnen komen voor spoedhulp van rechtswege. Daarnaast worden in een legio gevallen witteboorden misdadigers overeenkomstig allerlei wettelijke wegen door mensenrechtenknuffellaars, pleitbezorgers en door omkoping van justitie beschermd tegen berechting. Daarom ook, gaan in de meeste gevallen de daders vrijwel vrijuit of komen ervan af met een mildere straf dan de bedoeling zou moeten zijn.

… Het is in een heleboel gevallen meestal een kwestie van onderhandelen met Justitie in de bovenkamer aan de ronde tafel op welke wijze en voor hoeveel geld de schuldenlast c.q. misdaad mag worden afgekocht.

 De politiek en de rechtelijke macht hebben het geldsysteem van de religieuze orde heden ten dage gecombineerd. Vandaar dat priesters, magistraten en politici mensen vertellen wat ze willen horen. Vervolgens luisteren ze naar de problemen van de belanghebbenden zodat ze hun zwendel kunnen aanpassen en met hen een deal kunnen sluiten wat voor meer geld oplevert in een boze democratische cirkel.

… Dus de rechterlijke macht en Justitie is feitelijk een corrupt zootje. En die oelewappers zitten daar in de bovenste etage met z’n allen met een gladgestreken christelijke facie de misdaad te vergoelijken. 

… Natuurlijk, “Vrouwe Justitia ziet toch niets, die is per slot van rekening stekeblind.”

 … Maar wanneer een armoedige misdadiger iets uitvreet wat de rechtsstaat tegenstaat, dan wordt deze bij het minste en geringste gearresteerd, zonder pardon in de boeien geslagen, wettelijk gekielhaald en als voorbeeld gesteld voor andere misdadige armoedzaaiers, want de maatschappij was zogenaamd ernstig geschokt door zoveel slechtheid.

 … Dan opeens in dit geval doet Vrouwe Justitia haar blinddoek af en komt als een wild stier aanstormen om de onfortuinlijke misdadiger te berechten. Vervolgens zet “Vrouwe Justitia” met een nonchalant gebaar haar weegschaal resoluut opzij wanneer haar overijverige medewerkers komen aandraven met allerlei wetboeken, die eerst door deze angstvallig verborgen werden gehouden bij de onderhandelingen met de wittenboordencriminelen, die nu wel tevoorschijn worden gehaald teneinde de armlastige misdadiger(s) te kunnen bezwaren en te bestraffen.

… Met een strak gezicht en zonder enige emotie te tonen legt Vrouwe Justitia gewetenloos de beklagenswaardige misdadiger de strengste straf op die er te vinden is in het Wetboek van Strafrecht.

 … Dus, wanneer het gaat om berechting van de kleine man en de strafbepaling ten nadele van het arme geboefte, dan krijgt Vrouwe Justitia als bij toverslag haar zicht terug en kan ze praten als brugman? Anders niet?! Heet dit dan niet rechtsongelijkheid en moet de burger nog vertrouwen hebben en fiducie blijven koesteren in de rechtsgang en de overheid? Het goede antwoordt is “Nietes, nada, noppes!” En alsof dit nog niet genoeg is profileert Vrouwe Justitia zich ook doorlopend als een ervaren waarzegster. Dit blijkt uit het feit dat Justitie en het Openbaar Ministerie bij strafzaken over het algemeen alles veel beter weten dan de daders zelf, alsof ze ernaast stonden en de misdaad in geuren en kleuren hebben zien gebeuren.

… Maar dat zij niet manhaftig hebben ingegrepen om die misdaad te voorkomen verklaart alleen maar hoe misdadig, onrechtvaardig, onmenselijk en sadistisch het O.M. en Justitie zijn! Of ze hielpen niet uit baanbehoudt. En de zielige slachtoffers die de kwaadaardigheid van een boevenbende hebben overleefd beleven doorgaans rechtens niet de gewenste genoegdoening, maar krijgen vaak van de brave borsten in de samenleving de schuld van het ontstaan van het betreffende probleem, of ze worden door Justitie regelrecht met een kluitje in het riet gestuurd.

… Protesteren helpt meestal geen enkele zier, voor zover dit mogelijk wordt gemaakt door de wetgever, maar de doden hebben sowieso geen keus en moeten de beslissing van Justitie maar nemen.

 En omkoping dateert van een oeroud religieus gebruik dat tegenwoordig volop in zwang is, want in de Middeleeuwen werden arme sloebers buiten op het kerkhof begraven en welgestelde mensen binnen in de kerk onder de vloer. Daarvoor moesten de rijke stinkerds wel heel diep in hun buidel tasten, ze dachten op deze manier een voorrangspositie te genereren en dichter te staan bij God zoals de kerk hen dit heeft voorgespiegeld. En de kerken maakten hier hebberig misbruik van hun goedgelovigheid. Dit gebeurt vandaag de dag nog steeds, zij het dan in een ander gluiperige vorm. Dit hiervoor genoemd gedrag van omkoping is in de hedendaagse samenleving geen geheim, maar geniet volop navolging in een democratisch jasje.

… Wie geld heeft en bij het plegen van een misdaad vrijgesteld wenst worden van strafvervolging heeft de mogelijkheid om zijn schuld of buit af te kopen bij justitie en wie luxe prevaleert moet ook met veel poen over de brug komen.

 Zoals eerder aangehaald, kruimelboeven die op zwart zaad zitten kunnen met geen andere mogelijkheid justitiële strafvervolging ontlopen en zijn dus onherroepelijk de pineut.

 

DE GELDMONSTERS IN DIENST VAN DE STAAT!

 

 Dat onrecht zegeviert willen velen niet erkennen, maar wat wil je?

Ons kent Ons.

 

Het is alom bekend dat eerlijkheid geen uitvinding is van Justitie, want in gevallen waarbij een gedoodverfd slachtoffer uiteindelijk door justitie in zijn recht wordt erkend, beloond of gerehabiliteerd, is dit te danken aan het rechtvaardige oog van de publieke opinie en niet omdat de rechterlijke macht dat zelf zo graag zou willen. Integendeel!

 … Het toegeven van de door de jurisdictie gemaakte fouten kan de staat enorm veel geld gaan kosten. Om deze ongenode uitgave ten nadele van de rechtsstaat te voorkomen zweert de rechtsmacht bij god en bij alle heiligen om op de een of andere manier, bij wet en regels, de onschuldige mens rechtmatig in schuld te omhullen.

 Daarbij pleit dit democratisch rechtssysteem zich ongegeneerd vrij met de verwijzing naar de achtergestelde, kansarme en derdewereldlanden waarin onrecht, onderdrukking en corruptie een eenheid vormen en waar rechterlijke dwalingen en misstanden in die landen als de normaalste zaken van de wereld worden opgevat.

 … Met dit verweer probeert de christelijke macht haar fouten te verdoezelen c.q. goed te praten, zeggende, dat haar gemaakte fouten vergeleken met de wantoestanden in die onderhavige landen in het niet vallen, aldus van generlei betekenis zijn, want rechterlijke en wettelijke tekortkomingen kunnen in elke rechtsstelsel plaatsvinden!

 … Oke, volkomen gelijk wat betreft, dat in elke rechtsstelsel fouten kunnen gebeuren, maar de rechtelijke macht rept in deze geen enkel woord over het voldongen feit, dat zijzelf debet is aan de onderhavige gerechtelijke dwalingen die bij de vleet voorkomen en dat zij uit eigen belang bewust fouten hebben gemaakt en toegepast op de democratische burgerij.

… Mogen ook bewustgemaakte fouten vallen onder juridische ongelukken, of is hier slechts sprake van klassenjustitie???? Het is vrijwel zeker dat de wetgevers c.q. de rechterlijke macht naar eigen goeddunken de meeste wetten aan hun laars lappen.

… Dit, terwijl in de wetboeken staat, dat “een rechtsstaat een staat is waarin vrijheid, rechtszekerheid en rechtsgelijkheid voor de burger heel belangrijk zijn, waarbij de burger bovendien bescherming geniet van zijn rechten en vrijheden, tegen medeburgers én tegen de overheid.

… De rechter bepaalt of iemand zich aan de wet heeft gehouden of niet, en als iemand de wet heeft overtreden, dan kan de rechter een straf en/of een verbod opleggen.”

 Maar als een rechtsstaat incluis de rechterlijke macht niet rechtvaardig recht spreekt, maar rechtmatigheid hanteert volgens de bepalingen in de wetboeken die op de burger naar willekeur toepasbaar kunnen worden gesteld, dan kan men alsnog naar zijn rechten fluiten. Dit rechtskundig euvel is ook regelmatig het geval.

 Niet iedereen heeft geluk wanneer het om willekeurige toepassing van de wet gaat door het rechtssysteem. Wanneer op basis van rechtmatigheid rechtvaardigheid geschiedt mag degene te wiens voordeel recht wordt gesproken ongetwijfeld van geluk spreken, maar wie dit geluk niet heeft ervaren houdt in ieder geval een trauma over van dit rechtssysteem met verstrekkende geestelijke gevolgen die in de regel uitmonden tot haat tegen het gehele justitieel apparaat.

 In het dagelijkse leven wordt het burgervolk op wettelijke wijze, in haar zoektocht naar recht en rechtvaardigheid, geregeld gewetenloos benadeelt door het rechtmatigheidsstelsel.

… Dit, terwijl de machthebber zich dient te wijden aan wetshandhaving en waarheidsvinding voor een rechtvaardige oplossing voor Jan en alleman, in plaats van burgers te pesten met allerlei beperkende maatregelen.

 Vaak blijkt in de praktijk, dat wanneer Justitie niets kan vinden om iemand te benadelen in zijn recht dan alles afdoet met een wassen neus, omdat “Recht” bij deze veelal net zo krom is als hun wetboeken waaruit zij leren om onrechtvaardig en meedogenloos te zijn jegens medemensen ten opzichte van het tegenovergestelde, want Recht is Krom!

 Kijk bijvoorbeeld hiertoe naar de wijze waarop de Nederlandse Justitie een strafzaak beoordeeld.

… Wanneer een ex-delinquent gelinkt is aan een strafbaar feit, waarvoor hij of zij voor een soortgelijk delict vroeger detentie heeft ondergaan, wordt de ex-gedetineerde bijna direct met het recente delict geconfronteerd en komt zonder meer in aanmerking voor arrestatie en gevangenneming.

 Het komt in 99% van alle gevallen voor dat de rechterlijke macht een ex-delinquent uit gemakzucht bijna altijd berecht op basis van zijn of haar verleden, ook al heeft de beschuldigde persoon zijn onschuld aangetoond met een sluitend alibi.

 … Het is in het algemeen erg gemakkelijk om iemand te beschuldigen zonder bewijs of iemand zwart te maken zonder dat het vaststaat, want machtsmisbruik en leugenachtigheid is in de hedendaagse maatschappij langs een omweg wettelijk toelaatbaar.

Vergeet hierbij ook niet dat politie en justitie ten aanzien van haar onderzoek in strafzaken afhankelijk zijn van de zogenaamd rechtgeaarde ingezetenen die denken alles beter te weten, terwijl deze praatgrage burgers ordinaire verraders zijn, meestal als afkomstig van verraderlijk bloed.

… De Nederlandse NSB’ers werden na de 2de wereldoorlog kaalgeschoren en publiekelijk te kijk gesteld, maar ze hebben hierna hun leven van lieverlee rustig kunnen voortzetten en kinderen geproduceerd die weer kinderen kregen, zodat de bloedstam van verraad bewaard is gebleven. En als men kijkt naar de achtergrond van een doorsnee Europese verklikker in het algemeen, dan verwijst zijn verraadzucht naar zijn voorouderlijk verleden.

 … Ook de staat moedigt verraad aan door mensen te stimuleren om zogenaamd verdachte situaties te melden waardoor ook onschuldige burgers geregeld op de korrel worden genomen. Deze aansporing tot verraad is de Nederlandse staat eigen die tijdens de 2de W.O. een broeinest was van verraad in het voordeel van haar vroegere vijand Duitsland.

… Daarbij waren burgemeesters, ambtenaren en andere hooggeplaatste personen, de middenstand evenals een groot deel van de Nederlandse burgerij in de tweede wereldoorlog als de kippen bij om hun vijand ten eigen bate te helpen. Ze collaboreerden destijds maar al graag met de moffen om zich een hoger plaats aan te meten in de gelederen van hun vijandelijke overheerser, terwijl het arme burgervolk zwaar gebukt ging onder de tirannie van de vijand.

… Nadat Duitsland de oorlog verloor hebben de onderhavige verraderlijke Nederlanders van allerlei allooi hun collaboratie vertaald in “als zouden zij alleen hebben meegewerkt met de vijand om de Nederlandse burgerij te beschermen tegen verregaande kwaad en onmenselijkheid.” Jaja… zo kan die wel weer, die schijnheiligen.

 

 

DE GETUIGEN VERKLARING

… Het is een menselijk gegeven dat wanneer getuigen geld ruiken of ergens voor zichzelf voordeel bespeuren dan kunnen ze liegen als de Bhagavad-Gita en de Bijbel tezamen. Ook worden getuigen vaak aangemoedigd door Justitie en Politie om leugenachtige getuigenissen af te leggen in het nadeel van de arrestant.

Helaas is het bij wet geoorloofd, dat iemand, ten eigen bate of in het belang van Justitie achter de schermen ongestraft mag liegen om een verdachte zwart te maken of in het voordeel van deze te pleiten. Ook is het bij wet formeel toegestaan om zonder bewijslast aantijgingen te doen dan wel valse bekentenissen af te leggen tegen een ander.

 … En Justitie op haar beurt vervormt de waarheid naar leugen of andersom, zolang het maar in haar straatje past en-of waarmee het slachtoffer strafrechtelijk kan worden bezwaard en vervolgd.

 Dus, de opgetrommelde getuigen door Justitie kunnen liegen als de Thora en medemensen vernederen als de Talmud, maar de Politie is kampioen in liegen en bedriegen vergezeld door Justitie als de overtreffende trap. Een groot deel van de politie is pathologische leugenaar en de meest onbetrouwbare getuigen. De politie is alleen doodeerlijk wanneer een camera op ze gericht is. Dan zijn ze uit het niets erop gebrand om de misdaad koste wat kost te onderzoeken en op te lossen.

De politie fantaseert meestal een leugen om eigen bestwil teneinde hun zogenaamde bezorgdheid en rechtsgevoel te benadrukken. Daarbij staat zij klaar om een veroordeling te forceren in plaats van onafhankelijk te zijn in haar onderzoek.

… Het liefste geeft de politie de verdachte een trap na en komt gaarne met allerhande beschuldigingen die een verdachte niet kan hebben gedaan. Zodoende weet de politiemacht haar eigen misstappen bijna altijd tactisch in andermans schoenen te schuiven. 

 De totnogtoe hanteerbare en ongeschreven inhumane stelling van de overheid en Justitie is, dat men “boeven vangt met boeven.”

… Met andere woorden, de overheid en Justitie biedt haar medewerkers de gelegenheid tot ontvreemding en de gelegenheid maakt de dief. Dit geeft eens te meer het bewijs aan dat de overheid haar handlangers c.q. medewerkers duidelijk gelegenheid biedt tot diefstal en fraude, zodat ambtenaren kunnen worden betrapt en berecht. Zodoende wordt het volk misleidt, want het Justitiële apparaat geeft het volk met de berechting van haar medewerkers de indruk dat het eerlijk is en oprecht. Maar het tegendeel is een waarheid als een koe!

… In bedekte termen zegt de overheid stilzwijgend “pak maar zoveel als je maar kan binnen de mazen van de wet”, maar wie een graaifout maakt is onherroepelijk de sigaar. Dit houdt tevens apert in, dat de overheid en Justitie volledig erkent dat ambtenaren en criminelen geijkte schurken zijn die evenals gelovigen de meest onbetrouwbaar soort burgers zijn waaraan gedegenheid en vertrouwen geenszins kan worden gemeten.”

 … Gelet op het hiervoor genoemde biedt de gevestigde wereldwijde criminele organisatie, dit is de kerk, het Vaticaan in algemene zin en haar meelopers, het religieus geboefte de mogelijkheid tot kwijtschelding van hun vroegere of recente misdaden. Sommige van dit soort misdadigers gaat over tot missiewerk, omdat ze zogezegd de roeping van Jezus en god heeft ontvangen en derhalve is kwijtgescholden van haar vroeger begane zondedaden en gruwelijkheden tegen de menselijkheid.

… Dit maakt dat het kwaad, dat eigen is aan godsdienst zich verder verspreidt onder de mensheid, omdat religie kwaadaardigheid voedt en aanwakkert waardoor wijdverbreide mensenrechtenschendingen en genocide nimmer tot het verleden zullen gaan behoren.

… En de betreffende bekeerde criminelen maken, al dan niet in een overheidsjasje, wereldwijd hier gretig misbruik van en vergoelijken hun vroegere wandaden tegen de mensheid als het werk te zijn geweest van hun onbestaande God.

https://www.youtube.com/watch?v=ZRuSS0iiFyo,

 

 https://www.youtube.com/results?search_query=criminals+becomes+preacher

 Dit is hooglijk schandalig en misdadig, en dit gebeurt in Nederland, Nigeria, Suriname, China, Filipijnen, India, Colombia, Brazilië, etc.

Kortom; deze handelwijze vindt overal plaats waar religie een vinger in de pap te brokkelen heeft.

 … De overheid die stellig beweerd dat kerk en staat gescheiden zijn, doet op haar eigen manier met gebruikmaking van haar kerkelijk recht vrolijk mee aan boevenvorming door het Bijbelse recht van vergeving te interpreteren en toepasbaar te stellen naar eigen idee en welke in aangepaste vorm constitioneel is vastgelegd….

 … Zie Romeinen 13:1-7;

 “1. Ieder mens moet zich onderwerpen aan de overheden, die boven hem staan. Want er is geen overheid dan door God en die er zijn, zijn door God gesteld.

 2. Wie zich dus tegen de overheid verzet, wederstaat de instelling Gods, en wie dit doen, zullen een oordeel over zich brengen.

 3. Want, als iemand goed handelt, behoeft hij niet bevreesd te zijn voor de overheidspersonen, maar wel, als hij verkeert handelt. Wilt gij zonder vrees voor de overheid zijn? Doe het goede, en gij zult lof van haar ontvangen.

 4. Zij staat immers in dienst van God, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet, wees dan bevreesd; want zij draagt het zwaard niet tevergeefs; zij staat immers in de dienst van God, als toornende wreekster voor hem, die kwaad bedrijft.

 5. Daarom is het nodig zich te onderwerpen, niet slechts om de toorn, maar ook om des gewetens wil.

 6. Daarom brengt gij toch ook belastingen op; want zij zijn dienaren Gods, die juist op dit punt voortdurend letten.

 7 Betaalt aan allen het verschuldigde, belasting aan wie belasting, tol aan wie tol, ontzag aan wie ontzag, eerbetoon aan wie eer toekomt.”

 

** Voor wat betreft de hiervoor genoemde artikelen ben ik het alleen helemaal eens met de vijf laatste woorden na de komma van Artikel 7, inzake “eerbetoon aan wie eer toekomt.”

… En eerbetoon komt alleen de natuur toe, want de Natuur is de schepper des levens, “Ere Aan Wie Ere Toekomt.”**

 

 

RECHTMATIGHEID IS EEN VERZINSEL VAN DE ELITE KLASSE

 

… Nogmaals, ambtenaren zijn evenals criminelen en gelovigen de meest onbetrouwbaar soort mensen waar vertrouwen, eerlijkheid en alle andere menselijke deugden moeten worden gewogen naar rechtmatigheid.

… En “rechtmatigheid” is een fictie van de religieuze mensheid, aldus in het algemeen onrechtvaardigheid ten doel heeft.

 Om de rechtsveiligheid van medemensen te waarborgen in een rechtmatige samenleving, moet door een onafhankelijk overheidsorgaan met een frequentie van eenmaal in een trimester een individueel en diepgaand onderzoek worden ingesteld naar het reilen en zeilen van elke ambtenaar, zodat eerlijkheid, onpartijdigheid, waarheidsvinding, behoorlijk gedrag naar de burgerij volgens recht en rechtvaardigheid ook daadwerkelijk tot haar recht komt.

 Ook de rechterlijke macht moet, evenals de ambtenarij van het ministerie, de bewindslieden, het kabinet van de koning(in) of de president alsmede de oppositie van de regering, van tijd tot tijd een soortgelijke test van betrouwbaarheid ondergaan voor een correcte uitvoering van haar maatschappelijke taken naar recht en rechtvaardigheid ten bate van iedereen.

 … En bij gebleken ongeschiktheid dient de betrokkene zonder aanziens des persoons en zonder pardon uit het politieapparaat, uit de rechterlijke macht of uit de overheidsorganisatie worden geschopt alsmede ambtshalve moet worden ontheven, want gespuis hoort daar niet thuis.

 Voor de rechtvaardiging op een eerlijke en juiste toepassing van regels en wetten op de burgerij, dient het regeerapparaat geheel verschoond te blijven van religieuze en andere kwaadaardige menselijke invloeden.

 .. Soms vraag ik me af, waar de rechterlijke macht vaak het lef toch vandaan haalt om mensen te veroordelen waaruit blijkt dat ze onschuldig zijn? Dit, ondanks psychologische rapporten van onderzoekers die gelieerd zijn aan het rechtssysteem en rechtsspraak waarin is vastgesteld dat iemand het feit waarvoor hij of zij wordt beschuldigd onschuldig is of in ieder geval het niet kan hebben gedaan?

 Toch vindt de rechtbank in de meeste gevallen het nodig om onschuldige mensen zeer lang te straffen en uit te sluiten van de maatschappij volgens de stelling; “zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten. Dit betekent “dat de rechterlijke macht heel veel heeft op haar kerfstok en daarbij anderen ziet zoals die zichzelf ziet.”

… M.a.w., de rechterlijke macht doet in wezen niet aan “Rechtspraak”, maar aan “Kromspraak” en “Kromrecht.” Klassenjustitie dus.

 Het is daarom niet onwaarschijnlijk dat hierdoor minstens 60% van de gedetineerden die gevangen zitten onschuldig zijn veroordeeld op basis van het vooroordeel en bullshit van de ambtenarij en de rechtsgang.

… Daarentegen lopen in de maatschappij veroordeelde mensen vrij rond die een of meerdere strafbare feiten hebben gepleegd en sommige voor zeer ernstige delicten waarvan wordt gevreesd voor recidive, maar waarvoor zogenaamd geen plek is in de bajes aldus hun straf buiten mogen uitzingen.

… Hiervan wordt door dit slangengebroed geregeld flink misbruik gemaakt met het gevolg, dat het merendeel van dit gajes naar het buitenland vertrekt. Dan is het aju paraplu (die zien we nooit meer terug.) Bij een dergelijke situatie laat Justitie wijselijk niets van zich horen dan alleen wanneer een escapade in de openbaarheid komt, dan speelt zij opeens de gebeten hond. … Zo krom is het rechtssysteem!

 Er is nergens in Nederland een bedrijf te vinden dat het meeste liegt, medemensen bedriegt, witteboordencriminaliteit bedrijft, onschuldige mensen erin luist en de burgerij onrecht aandoet zoals Justitie en de overheid met haar ambtenarij.

En blijf dit onthouden, “hoe braver de geest des te wreder het beest“, vertrouw derhalve nooit een ambtenaar, ook al is deze een geliefd familielid, want als zo iemand voor een keuze wordt gesteld, dan “kiest deze dikwijls eieren voor zijn geld en jij wordt gewetenloos verraden waar je erbij staat.”

 Ambtenaren zijn epigonen, de beëdigde slaafse verlengstukken van de overheid, die namens dit gezag jegens ingezetenen een wettelijke vorm van onderdrukking (rechtmatigheid) en geestelijk geweld vertegenwoordigen.

… En de overheid weet exact wat voor mensen zij kiest en opvoedt voor de uitvoering van haar taken. Dit zijn meestal onervaren ongevoelige carrièregerichte jonge mensen met geringe of zonder levenservaring die worden bijgestaan door hardvochtige streepjesjagers die zo verwaand zijn om te denken dat ze de waarheid in pacht hebben.

… De meeste van hen zijn meedogenloze overheidsbedienden die de gewone burger vaak het leven in de samenleving ondraaglijk maakt met de regelgeving van hun werkgever. Dan komt hier er nog bij, dat de meeste ambtenaren zich normaliter permitteren boven de wet te staan waardoor onwetenden het haasje zijn en vaak niet realiseren dat hun rechten structureel van ze worden ontnomen door deze ambtelijke hufters.

 … Maar wanneer een gewone burger bewust is van zijn rechten, weet zij veelal ook niet naar welk overheidsinstantie zij zich moet wenden om zijn recht te halen. Dit komt vanwege de bijna ondoordringbare jungle in de kosten brengende regelgeving die de overheid heeft opgeworpen teneinde het voor de onfortuinlijke burger zo moeilijk mogelijk te maken, omdat het nakomen van hun rechten de overheid geld kan gaan kosten.

… Dit maakt dat 80% van de burgerij het onrecht dat zij geregeld ondergaat door de ambtenarij en het christelijk bewind zich door onmacht laat gebeuren, zoals in een film. En de overheid doet er totaal niets aan om dit onrecht ten opzichte van haar burgers te voorkomen.

 Zoals reeds eerder aangehaald, het overgrote deel van de burgerij in de onderklasse van de maatschappij laat haar rechten meestal onbenut vanwege de af te leggen tijd slopende en lastenverzwarende weg die de armlastige burger door persoonlijke omstandigheden niet kan honoreren.

… Ook spelen hierin onwetendheid en trots een zeer voorname rol, maar hoofdzakelijk door de veelal onmenselijke langdradige en tantalus kwellende barrière van regels en wetten van de gezagdrager waaraan de gewone man in het algemeen niet kan voldoen wegens gebrek aan middelen. Het resultaat hiervan is, dat de misdeelde burger achterblijft met de stress en diepgaande wrok jegens de regering en de rechtmatige maatschappij. Dan komt de intense wraak, verholen in burgerlijke ongehoorzaamheid, vandalisme en kwaadwilligheid tegen de regering, tegen haar organen en tegen haar medewerkers.

 En wanneer het beleid van de gezaghebbende macht op de loep wordt genomen, dan ontgaat het bijkans niemand, dat de regering in alle opzichten het voor zichzelf erg gerieflijk heeft gemaakt.

… Maar voor de burgerij betekent dit gemakzucht een onoverkomelijke realiteit in een wirwar van overheidsregels en wazige maatregelen van bestuur dat in feite kenmerkend is voor de christelijk democratische maatschappij waarin recht en onrecht broederlijk samengaan.

 … De belastingdienst maakt het eenieder gemakkelijk zeggen ze, maar het tegendeel hiervan is een waarheid als een koe. In de regel zal een ambtenaar altijd de wet gehoorzamen totdat die zelf het mikpunt wordt van zijn meerderen, of zodra die het waagt door de mazen van de wet te kruipen om er zelf beter van te worden en een graaifout maakt, of wanneer zij/ hij door het systeem onverbiddelijk wordt afgedankt, dan is hij of zij ook definitief “de lul.”

 … Pas wanneer de teloorgang van een ambtenaar heeft plaatsgevonden dan gaan de ogen bij deze als vanzelf open met daarbij het besef, dat zij of hij al die tijd voor de gezaghebbende derde zich met onmenselijkheden heeft beziggehouden.

… Maar zolang een ambtenaar niet de bedrogene is zal deze zijn overheidspositie ervaren als één van de uitverkorenen van het onderdrukkingssysteem. In een democratie zoals in de westerse wereld gangbaar is neemt het rechtssysteem het niet zo nauw met waarheidsvinding. Doorgaans wordt de doorsnee burger regelmatig door justitieel vooroordeel zo diep mogelijk in de stront geduwd, zodat er geen ontkomen meer mogelijk is voor de betrokkene.

 … Het is alom bekend dat instanties in de regel zo irritant om een zaak heen kunnen draaien zodat iemand a-priori schuldig wordt bevonden voordat een rechterlijk oordeel is uitgesproken. En dit is hooglijk onrechtvaardig.

 Voorts maakt de regering geregeld reclame middels de media, dat de politie de beste kameraad is van de bevolking, maar de regering zegt niet dat deze kameraadschap alleen geldt zodra dit de politie en Justitie goed uitkomt. Politieambtenaren zijn zo gedrild om op de allereerste plaats overheidsbelang te dienen, maar de burgerij is van inferieur belang. De arbeidersgilde die in dienst is van Justitie en de overheid is in wezen een vreselijk volk dat samen met het overheidsapparaat er niet voor de burgerij is zoals men veelal denkt, maar hooguit voor zichzelf en alwaar egoïsme hoogtij viert.

… Dit blijkt uit de manier waarop de meerderheid in dienstverband hun dienstbetoon ten opzichte van het burgervolk niet menselijkerwijs afhandelt. Derhalve zijn ze zo onbetrouwbaar als de Bijbel.

 Ook al kwijlt de overheid dat Politie en Justitie voor veiligheid en bescherming staat van de bevolking en landsbelang, ga er toch gerust 100% van uit dat de bedoelde veiligheid en bescherming in de regel alleen te zoeken zijn in het voordeel van hun bazen, deze zijn de overheid en haar organen, Justitie en ambtsdragers, maar de burgerij is altijd de klos want die moet wettelijk het gelag betalen.

 In deze tijd worden onschuldige mensen, ondanks omstandige bewijzen resoluut vastgezet en berecht terwijl Justitie schijnheilig de andere kant opkijkt. En bij vrijspraak van hun slachtoffer zal er alweer ter vergoelijking heel summier met belastinggeld (schadevergoeding) worden gestrooid en daarmede denkt Justitie de pijn van haar gerechtelijke dwaling te hebben verzacht.

 Het is meerdere malen voorgekomen, dat arrestanten die vroeger onschuldig waren bevonden toch gevangen werden genomen (gevangene van Justitie), maar later voortijdig op vrije voeten werden gesteld bij gebrek aan bewijs. Maar hun vrijheid hebben zij bijkans nimmer te danken gehad aan politie noch aan Justitie maar aan degenen die ervoor hebben geijverd om de ontlastende bewijzen te leveren waarin iemands onschuld vaststaat.

 Daarnaast houdt Justitie in eerste instantie nooit rekening met de persoonlijke pijn en immateriële schade die zij heeft toegebracht aan de omgeving en persoonlijke levenssfeer van haar slachtoffer, alsof het de normaalste zaak is van de wereld. Deze gang van zaken gebeurt heden ten dage nog steeds.

 Maar wie berecht dan de politie, de medewerkers van het OM, de openbare aanklager en rechters, die respectievelijk opzettelijk fouten hebben begaan, schuldig gepleit en gretig straffen hebben uitgedeeld zonder acht te hebben geslagen op de juistheid van de door politie en het OM (openbare ministerie) geleverde ten laste leggingen, explicaties en informatie van de ambtenarij?

 Indien de regering alles goed op de rails wil hebben in een samenleving waarin wordt beweerd zorgeloos te kunnen leven in een democratische rechtsstaat, dan moet er in ieder geval een onafhankelijke instantie in het leven worden geroepen om foute ambtenaren op te sporen en rigoureus te bestraffen zonder aanzien des persoons, want niemand is onschendbaar.

 Het is voor eenieder juist van groot belang, dat de ambtenarij, politie en rechters rekening gaat houden met elk mensenleven en deze niet te grabbel gooit, maar zich toewijdt aan waarheidsvinding ten voordele van iedereen. Er moeten wetten komen waarin medewerkers van politie en Justitie niet immuniteit genieten, maar strafbaar worden gesteld bij de behandeling van strafzaken.

… Dit betekent, dat de betrokkenen bij gemaakte fouten net zoveel straf dienen te ondergaan als de onschuldige die strafbaar is gesteld, zodat Justitie en hun medewerkers voortaan minder nonchalant omgaat met strafzaken waarin het leven van de mens centraal staat.

 Dus wanneer een onschuldige vanaf de dag van aanhouding tot aan zijn vrijlating onschuldig heeft vastgezeten, dan dienen alle betrokkenen die door onzorgvuldigheid zich daaraan schuldig hebben gemaakt ook dezelfde straf te ondergaan, in dit geval de rechters en de betreffende politieambtenaren.

 … Ten aanzien van de schuldvraag maakt het voor Justitie in principe niet uit of iemand schuldig is of niet. Dit, omdat de rechtsgang zonder bewijslast geregeld haar gelijk weet te krijgen, doordat de rechterlijke macht de feiten en omstandigheden van de vermeende misdaad en de betrokkenheid van de verdachte in hun voordeel kan motiveren en ondergeschikt kan maken aan de uitkomst van hun motivatie, zodat de onschuldige arrestant rechtmatig schuldig wordt bevonden en onterecht wordt berecht.

 … Daarnaast wordt, in een rechtsstaat waar de rechtgeaarde burger zich schermt met gelijke rechten, stellig beweert, dat ieder recht heeft op een tweede kans. Maar deze tweede mogelijkheid beperkt zich in realiteit alleen maar tot hun Bijbel en wetboeken.

 … Anders gezegd, een tweede kans in een democratie is een illusie. In een maatschappij waarin de religieuze meerderheid voor het zeggen heeft wordt het degene, die in het verleden een fout heeft begaan maar na zijn vrijlating zijn leven heeft verbeterd, helemaal niet gegund om een herstart te maken teneinde het verleden achter zich te laten, zodat het verleden hem/ haar niet blijft achtervolgen.

… Een vermoeden is wettelijk geen bewijs, maar in een rechtsstaat geldt “eens een dief, altijd een dief.” De harde realiteit wijst uit dat een ex-delinquent na zijn detentie het leven in de maatschappij frequent erg moeilijk wordt gemaakt. Is dit barmhartigheid en Christelijkheid!

… Neen, maar dit is het summum van barbarisme, stupiditeit, schijnheiligheid en religiositeit!

 

 

DE FEITEN SPREKEN VOOR ZICH

Wanneer het over feiten gaat hoor ik tot vervelens toe de kreten van een legio brave mensen rondom mij over “Confucius zei dit…, Einstein zei dat… of de bekende wijsgeer Plato zei dit… Aristoteles zei dat ….. of Freud vindt dat…, of Ghandi heeft gezegd…, Boeddha heeft verteld… of volgens de Bijbel en Jezus…, de Koran zegt…, in de Thora staat …, de Veda’s beschrijft…, de Tripitaka ontleed… etc… etc., maar nooit zegt men iets over de oorspronkelijk baarlijke waarheden die in verdraaide vorm in de zogenaamde heilige boeken voorkomen en door vroegere wijsgeren werden gebezigd rechtstreeks als afkomstig van de gewone ongeletterde bevolking uit de oudheid moeten worden beschouwd.

… De ongeletterden hebben de basis gevormd en de geletterden zijn ermee vandoor gegaan. Met andermans leer is goed riemen snijden.

 Met andere woorden, de zogenaamde slimmeriken, wijsgeren, heiligen en andere geleerden in de geschiedenis hebben de kennis van de gewone man geformuleerd in eigen bewoordingen en op schrift vastgelegd.

… In feite hebben de geijkte goochemerds stuk voor stuk het wiel wederom uitgevonden, oftewel het zwarte garen uitgevonden nadat het witte garen er al was. Tegenwoordig heeft deze vindingrijkheid nog steeds navolging door de planologen en bollebozen van deze tijd die keer op keer het wiel opnieuw uitvinden en deze vastleggen volgens eigengereide formules.

 … Het is daarom geen wonder dat natuurlijke formules die vroegere hoogbegaafde beschavingen tot saamhorigheid en eenheid hebben bewogen helaas ten prooi zijn gevallen aan decadentie en in de huidige tijd in verdraaide vormen voorkomen.

 … Deze misvorming heeft geresulteerd tot het tegenovergestelde, zoals met “rechtvaardigheid” is gebeurd, dus rechtvaardigheid heeft op instigatie van de belanghebbende heersende klasse onverbiddelijk plaats moeten ruimen voor “rechtmatigheid.”

 … En dit rechtmatigheidsstelsel is in de huidige tijd en in elke beschavingsvorm geconsolideerd en verweven met haar schijnbaar democratische wet- en regelgeving die de rechtsstaten (overheden) thans hanteren naar willekeur tot voordeel van zichzelf, maar ten nadele van de burgerij en de samenleving in haar geheel.

… Ze roepen met elan “rechtvaardigheid”, maar ze bedoelen feitelijk “rechtmatigheid” die ze ook gretig toepassen op wie ze willen en waar ze maar willen.  

RECHTMATIGHEID EN RECHTVAARDIGHEID

 

Rechtvaardigheid en Rechtmatigheid zijn begrippen, die vaak door belanghebbenden naar willekeur worden verward en meestal door elkaar heen gebruikt, maar er zijn wel degelijk verschillen in de betekenis van deze woorden en de uitvoerende kracht is divers.

 Rechtmatigheid, is een juridische term en geeft aan dat activiteiten en handelwijze in overeenstemming zijn met geldende regels en besluiten. Dus, Wettigheid en Rechtsgeldigheid vallen onder vastgelegde wetten en regels die door de regering en andere rechtsorganen ten eigen voordele werden verzonnen voor een zogenaamd goedlopende maatschappij.

 … De term rechtmatigheid wordt in de rechtskundige wereld in de ruimste zin van het woord gebruikt, terwijl vooral in een financiële en of materiële context, de term rechtmatigheid, wordt gebruikt op overheidsniveau.

 Maar “Rechtvaardigheid” komt uit hoofde van een persoonlijke levenshouding en is gebaseerd op eerlijk handelen, zonder aanziens des persoons. De kracht van rechtvaardigheid put men uit een eerlijke methode van denken en handelen.

 Bijvoorbeeld;

… Wanneer een Pester iemand op school pest of waar dan ook, en het slachtoffer weerkaatst deze pesterij waardoor er ruzie ontstaat, dan mag de reageerder, dus degene die voor zichzelf opkomt, voor zijn aandeel in de ontstane ruzie niet gestraft worden. Dit is rechtvaardig.

… Degene die in dit geval daadwerkelijk straf verdient is hij/ zij, die met het pesten begonnen is en de aanleiding heeft gegeven tot de ontstane ruzie. Dit is rechtvaardigheid, omdat de pester straf krijgt in plaats van de persoon die gepest werd door de pester. En de theorie dat twee kijven beide schuld hebben is hier geenszins aan de orde.

 … Maar wanneer beide kemphanen eensluidend worden gestraft, dan betreft het een rechtmatige daad en buitendien onrechtvaardig, aldus oneerlijk ten opzichte van het slachtoffer van de pester. Op deze manier komt de Pester met een gelijkmatige maatregel van af terwijl hij de veroorzaker is geweest van de ruzie door zijn pesterij.

 … Maar stel je voor dat als gevolg van de ruzie de Pestkop zijn slachtoffer aanvalt met het doel deze te verwonden dan wel lichamelijk letsel toe te brengen, maar dat de aangevallene zich daarop afweert met een nadelig gevolg voor de aanvaller die daarbij een bloedneus oploopt, dan is de aangevallene in dat geval alsnog immuun en niet strafbaar.

 … De Pester is hierbij zelf verantwoordelijk voor zijn eigen bloedneus en mag op geen enkele wijze als zielig worden aangemerkt, maar verdient desondanks alsnog straf als voor het ruziemaken en vechten voor het rechtssysteem een strafmaat geldt. En dit geheel schaart zich onder rechtvaardigheid, want wie zijn billen brandt moet op zijn blaren gaan zitten.

 … Dat de Pester of aanvaller letsel heeft opgelopen door zijn pesterij, maakt hem niet opeens het slachtoffer als gevolg van zijn eigen pesterig gedrag, zodat de ander de schuld krijgt en wordt gestraft? Wanneer dit wel het geval zou zijn, dan zou het onrechtvaardig zijn en juridisch rechtmatig. Deze vorm van rechtmatigheid is verweven in wetten en verwerkt in de regelgeving van een rechtsstaat, aldus ronduit oneerlijk en onrechtvaardig.

 … Maar het wordt gauw anders wanneer de gepeste persoon zijn Pester fysiek aanvalt teneinde deze mores te leren.

… Doch niemand heeft het recht om een ander fysiek aan te vallen noch te bedreigen met gebruik van geweld.

... Pesten is ook een vorm van geweld, namelijk geestelijk geweld, maar dit creëert geen fysieke pijn bij die ander, zodat het niet goed te praten is wanneer het slachtoffer zijn pester op enigerlei wijze fysiek aanvalt.

… Wanneer een Pester een ander woordelijk pest, is dit verbaal geweld en erg irritant, maar dit geeft niemand de vrijbrief om tot fysieke aanval over te gaan.

… Kortom; … Wie een ander aanvalt terwijl voor hem of haar geen fysiek gevaar dreigt zit fout, aldus strafbaar.

 Een ander voorbeeld van rechtvaardigheid is, wanneer ik getuige zou zijn van een vechtpartij waarbij een der vechters, in dit geval de aanvaller, door de klappen van de ander komt te overlijden of zwaar letsel oploopt, dan zou ik aan de kant staan van degene die niet het gevecht is begonnen maar juist uit de weg wilde gaan. Hij/ Zij die zich heeft verweerd werd namelijk tot een gevecht gedwongen door de agitator, en eenieder heeft het recht van zelfverdediging.

 … Dat het helaas voor die aanvaller verkeerd is afgelopen had hij of zij immers aan zichzelf te wijten. En wanneer dit incident ter ore komt van Justitie en er volgt een rechtszaak, dan zou ik mij direct aanmelden als getuige in het voordeel van de overwinnaar. Ik zou aan de rechter duidelijk maken wie het gevecht is begonnen, en wie eerst heeft geslagen is fout.

… Maar wanneer dit geval ongemerkt zou blijven voor Justitie, dan zou ik ook in alle toonaarden zwijgen en aan niemand iets vertellen van wat ik heb gezien. Vertel de overheid noch Justitie nooit wat jij alleen kan weten, want hoe meer waarheid men vertelt des te dieper de eerlijke verteller en het slachtoffer de grond in worden getrapt.

 … Dat de aangevallene de slagen van de aanvaller ferm heeft beantwoord met tegenslagen vertel ik weer niet. Dus ik lieg niet wanneer ik de rechter niet vertel dat de verdediger wel of niet heeft teruggeslagen. Ik vertel het gewoon niet, en dat is mijn recht. En ik zal zwijgen wanneer een dergelijke vraag wordt gesteld. Het gevolg van de verdediging door de aangevallene gaat de rechter geen zak aan. Dit, omdat het niet relevant is om informatie te verstrekken aan de rechter noch aan de politie of de aangevallene al dan niet heeft teruggeslagen, omdat “het pareren van een aanval” vanzelfsprekend is en onder de categorie valt van zelfverdediging, en is daarom geen punt van discussie.

 … Ik heb dan zogezegd de slagenregen van de verdediger niet waargenomen. Dit omdat Justitie graag rechtmatig overdrijft en de zelfverdediging van de aangevallene kan misvatten en omvormen tot een strafbaar feit. De aangevallene verdient in geen geval straf, maar de aanvaller wel, ook al is deze bijna doodgeslagen of ligt zwaargewond in het ziekenhuis. Wanneer deze alsnog als gevolg van zijn verwondingen sterft, dan blijft hij/zij nog verantwoordelijk voor zijn/haar eigen dood.

… Het is wel jammer, maar dan had hij die ander niet mogen aanvallen die juist een gevecht wilde vermijden en ieder heeft recht van zelfverdediging. De verliezer had beter moeten weten. Zijn gewelddadige handtastelijkheid rechtvaardigt ook zijn dood. Het is simpelweg “Eigen schuld, dikke bult! “

 … Ik pleit alleen voor een rechtvaardig verloop van zaken zoals in dit geval, waarbij de aangevallene, toen hij/ zij zag dat de aanvaller op de grond lag en zich niet meer kon verdedigen, zijn/ haar verweer heeft gestaakt en is weggelopen. Hij/ zij heeft aldus zodoende rechtvaardig gehandeld en mag daarom onbetwist vrijuit gaan.

 … Maar het zou anders zijn geweest wanneer de aangevallene zijn aanvaller die weerloos en bloedend op de grond lag toch nog te lijf was gegaan, dan zou dit gedeelte van het gevecht niet meer rechtvaardig zijn maar onrechtvaardig. Dit zou ik dan ook aangeven bij mijn getuigenis, zodat rechtmatigheid deels zijn beloop heeft en de vermeende overwinnaar gedeeltelijk onrechtvaardigheid kan ondergaan.

 Rechtvaardigheid past ook in een situatie wanneer iemand wordt belaagd door meerdere personen en het slachtoffer derhalve een voorwerp gebruikt om het satansgebroed van zich af te slaan. Dat is dan ook zijn recht ter zelfverdediging tegen een kwaadwillige overmacht. In zo’n geval mag de verdediger zolang op los slaan totdat de aanvallers op de vlucht slaan of uitgeschakeld zijn. Wanneer gewonden en doden hieruit vallen valt dit allemaal onder verantwoording van het schorem. Dan hadden ze maar met hun klauwfieters van de ander moeten afblijven.

 De politie en de rechterlijke macht denken natuurlijk hier heel anders over, maar dat is niet verwonderlijk, omdat zij geijkt zijn aan rechtmatigheid, wetmatigheid en onrechtvaardigheid. Totdat ze op een donkere nacht onverwachts geconfronteerd worden met kwaadaardigheid in mensengedaante of slachtoffer worden van beroving en lijfelijk geweld, dan zullen ze anders piepen.

… Maar dit soort gasten vermijdt in de regel angstvallig het duister omdat ze zich degelijk van bewust is van haar eigen dubieuze loopbaan praktijken waar het gevaar van represaille door de benadeelden op de loer ligt, want de ene gek is de andere niet.

 … Het is een axioma dat de rechtsstaat onder “rechtvaardigheid” in algemene zin “rechtmatigheid” begrijpt, terwijl de twee bovengenoemde begrippen divers zijn in wetskracht.

 Pesten

Pesten, uitschelden, treiteren of negeren, maakt iemand enorm kwaad of verdrietig, maar in de wet staat geen specifieke bepaling waarin pesten strafbaar wordt gesteld. Behoudens in extreme gevallen kan pesten in strijd zijn met de wet inzake:

Bedreiging, artikel 285 Wetboek van Strafrecht

Belediging, artikel 266. W.v.Sr.

Laster, artikel 262 W.v.Sr..

Smaad, artikel 261 W.v.Sr..

Stalking artikel 285b W.v.Sr.

Dus, pestgedrag is pas strafbaar als iemand precies handelt zoals beschreven wordt in het artikel van het Wetboek van Strafrecht waar het delict in staat.

… En al de zogenaamd erkende anti-pestprogramma’s die voldoen aan de wettelijk criteria en waarmee de maatschappij wordt doodgegooid zijn van nul en generlei waarde, want rechtmatigheid staat niet voor rechtvaardigheid. Dat 90% van de pestkoppen vrijuit gaat is voor de hand liggend.

 … Doorgaans weten pestkoppen hoever zij kunnen gaan om binnen de mazen van de wet te blijven. Derhalve dient een pestkop subiet te worden aangepakt, omdat deze vaak uit overmoed door zal gaan met pesten waardoor zijn/haar structureel pestgedrag kan leiden tot een strafbaar feit. Men moet koste wat kost voorkomen dat het slachtoffer van de pestkop in de mangel wordt genomen.

 Het Vishnuh-Genootschap is van oudsher geijkt aan rechtvaardigheid en wie een of meerdere van haar leden pest wordt onherroepelijk teruggepest met inachtneming van de drie stelregels. 

 1. Laat aan een pestkop nooit merken dat u zich aan zijn/haar pesterij stoort of ergert en zeg niets terug waardoor u later strafrechtelijk kan worden bezwaard, maar blijf glimlachen en houdt de pestkop goed in de gaten.

2. Verzamel al zijn gegevens, o.a. huisadres, dagelijkse gewoontes, liefhebberijen, etc.

3. Wanneer de databank over de betrokkene volwaardig is, geef dan het donkerte vrij spel, want pesten is de duisternis eigen.

 Aangezien pesterij geijkt is aan duistergedrag dient men een Pestkop ook te bestrijden in de duisternis! In het donker ziet men ons niet, maar we zijn er wel en zullen handelen volgens de natuurlijke thesis “Oog om oog, Tand om tand.

… Precies zoals pesten binnen de mazen van de wet niet strafbaar is, is de duisternis en de strafvoltrekker die in het duister opereert dat evenmin. Op deze manier heeft het Vishnuh-Genootschap in het verleden met succes een legio pestkoppen de les gelezen waardoor deze voorgoed werden genezen van hun onbegrijpelijk pestgedrag.

… En deze tactiek zal het Vishnuh-Genootschap daar waar nodig zonder aanzien des persoons toepassen naar recht en rechtvaardigheid ter bescherming van haar leden met een genoegdoening tot weerwraak. 

 Het moet eenieder duidelijk zijn, dat er mensen zijn die zich het pesten door een ander niet ongestraft laten welgevallen. Neem dit zoals het is, het is graag of niet. Dictum Sapienti sat est.

 

Door Gurubesar: Lancar Ida-Bagus